ارزش جشنواره غنی‌پور معنویت آن است و نه مادیات آن

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم دوازدهمین دوره کتاب سال شهید غنی‌پور، عصر امروز دوشنبه 14 مهر در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد.

در ابتدای این مراسم و پس از پخش مستندی درباره شهید غنی‌پور و مسجد جوادالائمه (ع)، امیرحسین فردی، موسس این جشنواره به سخنرانی پرداخت.

وی در ابتدا اظهار داشت: ماجرا برای ما تمام نشده است. حبیب‌ و حبیب‌ها رفته‌اند، ولی ماجرای آنها باقی است. آنها وظیفه خود را نجام داده‌اند و ان‌شاالله ما هم بتوانیم وظیفه خودمان را انجام دهیم.

فردی ادامه داد: ما 35 سال است که با این ماجرا آمیخته‌ایم، اما هنوز وقتی با این جشنواره و نام شهید غنی‌پور روبرو می‌شویم، انگار اولین‌بار است که او را می‌بینیم. بغضمان می‌گیرد و چشمان تر می‌شود و گمان من این است که تا آخر عمرمان نیز همین‌گونه خواهد بود.

وی افزود: شهید غنی‌پور یک نویسنده بالقوه بود که استعداد او نشکفته ماند. جشن امروز ما هم به نام و یاد اوست. محفل امروز ما هم اگر چه در سالن مجهز حوزه هنری برپا می‌شود، اما جریانی است متعلق به مسجد و بی‌پیرایه و مخلص. شاید ارزش مادی چندانی نداشته باشد، اما ارزش معنوی آن بسیار بالاست.

مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری ادامه داد: ما اگر وابسته به جایی مثل حوزه هنری و یا ... بودیم تا الان اعلام شده بود. باید بار دیگر اذعان کنم که این جریان ادبی کاملا مستقل است و متعلق به مسجد جوادالائمه (ع) و نام شهید غنی‌پور است. البته خیلی‌ها به ما لطف دارند، اما جشنواره ما مستقل است چون خود ما مستقلیم.

فردی ادامه داد: گاهی در رسانه‌ها مطرح می‌شود که خوب است این جشنواره به همه سلایق پاسخ دهد و همه کتاب‌ها با همه دیدگاه‌ها را ببیند، اما من اعلام می‌کنم که جشنواره ما جشنواره یک شهید است که جان فدای آن کرده است. ما نمی‌توانیم خارج از این موضوع به چیزی اهمیت بدهیم. ما اثری را انتخاب می‌کنیم که مطابق با جهان‌بینی ماست که بسیار هم وسیع است و انسانی. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم وابسته به جریان ادبیات پایداری هستیم.

نویسنده رمان «اسماعیل» در ادامه با اشاره به خاطره‌ای از روستای زادگاه خود گفت: وقتی چهار سوی کشور ما را آتش فرا گرفته بود و همه درصدد نابودیمان برآمده بودند، یک نویسنده باید چطور بنویسد و به چه فکر کند؟ آیا باید از گل و بلبل بگوید و یا متنی را بنویسد که انگیزه‌ای برای مقاومت ایجاد می‌کند؟ آیا باید چیزی نوشت که زانوها را بلرزاند و یا باید از شهید غنی‌پورها نوشت.

وی در پایان تاکید کرد: ما به دنبال ادبیاتی هستیم که نویستده‌اش حس کند، پیرامون او را آتش فرا گرفته است و باید برای خاموشی آن کاری کرد. تلقی ما از ادبیات مقاوم چنین چیزی است. البته جشنواره شهید غنی‌پور هم جشنواره بسته‌ای نیست و آثار بسیار سالمی هر ساله در آن دیده می‌شود و جای می‌گیرد.